constar (Diccionari)

constar
1. v. intr. Ser compost. L'home consta de cos i ànima. Una simfonia que consta de quatre moviments.
2. v. intr. Ser certa, manifesta, una cosa. Em consta que ha rebut totes les cartes.
3. v. intr. Ser, algú o alguna cosa, registrat, inscrit o consignat en algun lloc. Les dades d'esta persona no consten en el registre.

constar (Traducció Valencià-Castellà)

constar v. intr. constar.

constar (Traducció Castellà-Valencià)

constar v. intr. 1. constar.
2. hacer constar en acta fer consignar en acta.
3. hacer constar por escrito ?

Primera persona singular Infinitiu Formes Impersonals del verb constar (Verb Valencià)

FORMES IMPERSONALS
Infinitiu
constar






Participi
constat
constada
constats
constades



Gerundi
constant






INDICATIU
Present
(jo) conste
(tu) constes
(ell/ella/vosté) consta
(nosaltres) constem
(vosaltres) consteu
(ells/elles/vostés) consten

Perfet
(jo) he constat
(tu) has constat
(ell/ella/vosté) ha constat
(nosaltres) hem constat
(vosaltres) heu constat
(ells/elles/vostés) han constat

Passat simple
(jo) constí
(tu) constares
(ell/ella/vosté) constà
(nosaltres) constàrem
(vosaltres) constàreu
(ells/elles/vostés) constaren

Passat perifràstic
(jo) vaig constar
(tu) vas (o vares) constar
(ell/ella/vosté) va constar
(nosaltres) vam (o vàrem) constar
(vosaltres) vau (o vàreu) constar
(ells/elles/vostés) van (o vàren) constar

Imperfet
(jo) constava
(tu) constaves
(ell/ella/vosté) constava
(nosaltres) constàvem
(vosaltres) constàveu
(ells/elles/vostés) constaven

Plusquamperfet
(jo) havia constat
(tu) havies constat
(ell/ella/vosté) havia constat
(nosaltres) havíem constat
(vosaltres) havíeu constat
(ells/elles/vostés) havien constat

Passat anterior
(jo) haguí constat
(tu) hagueres constat
(ell/ella/vosté) hagué constat
(nosaltres) haguérem constat
(vosaltres) haguéreu constat
(ells/elles/vostés) hagueren constat

Futur
(jo) constaré
(tu) constaràs
(ell/ella/vosté) constarà
(nosaltres) constarem
(vosaltres) constareu
(ells/elles/vostés) constaran

Futur perfet
(jo) hauré constat
(tu) hauràs constat
(ell/ella/vosté) haurà constat
(nosaltres) haurem constat
(vosaltres) haureu constat
(ells/elles/vostés) hauran constat

Condicional
(jo) constaria
(tu) constaries
(ell/ella/vosté) constaria
(nosaltres) constaríem
(vosaltres) constaríeu
(ells/elles/vostés) constarien

Condicional perfet
(jo) hauria constat
(tu) hauries constat
(ell/ella/vosté) hauria constat
(nosaltres) hauríem constat
(vosaltres) hauríeu constat
(ells/elles/vostés) haurien constat

SUBJUNTIU
Present
(jo) conste
(tu) constes
(ell/ella/vosté) conste
(nosaltres) constem
(vosaltres) consteu
(ells/elles/vostés) consten

Perfet
(jo) haja constat
(tu) hages constat
(ell/ella/vosté) haja constat
(nosaltres) hàgem constat
(vosaltres) hàgeu constat
(ells/elles/vostés) hagen constat

Imperfet
(jo) constara
(tu) constares
(ell/ella/vosté) constara
(nosaltres) constàrem
(vosaltres) constàreu
(ells/elles/vostés) constaren

Plusquamperfet
(jo) haguera constat
(tu) hagueres constat
(ell/ella/vosté) haguera constat
(nosaltres) haguérem constat
(vosaltres) haguéreu constat
(ells/elles/vostés) hagueren constat

IMPERATIU
Present

consta (tu)
conste (ell/ella/vosté)
constem (nosaltres)
consteu (vosaltres)
consten (ells/elles/vostés)

Primera persona singular Infinitivo Formas Impersonales del verb constar (Verb Castellà)

FORMAS IMPERSONALES
Infinitivo
constar






Participio
constado
constada
constados
constadas



Gerundio
constando






INDICATIVO
Presente
(yo) consto
(tu) constas
(el/ella/Ud.) consta
(nosotros) constamos
(vosotros) constáis
(ellos/ellas/Uds.) constan

Pretérito perfecto simple
(yo) consté
(tu) constaste
(el/ella/Ud.) constó
(nosotros) constamos
(vosotros) constasteis
(ellos/ellas/Uds.) constaron

Pretérito perfecto compuesto
(yo) he constado
(tu) has constado
(el/ella/Ud.) ha constado
(nosotros) hemos constado
(vosotros) habéis constado
(ellos/ellas/Uds.) han constado

Pretérito imperfecto
(yo) constaba
(tu) constabas
(el/ella/Ud.) constaba
(nosotros) constábamos
(vosotros) constabais
(ellos/ellas/Uds.) constaban

Pretérito pluscuamperfecto
(yo) había constado
(tu) habías constado
(el/ella/Ud.) había constado
(nosotros) habíamos constado
(vosotros) habíais constado
(ellos/ellas/Uds.) habían constado

Pretérito anterior
(yo) hube constado
(tu) hubiste constado
(el/ella/Ud.) hubo constado
(nosotros) hubimos constado
(vosotros) hubisteis constado
(ellos/ellas/Uds.) hubieron constado

Futuro simple
(yo) constaré
(tu) constarás
(el/ella/Ud.) constará
(nosotros) constaremos
(vosotros) constaréis
(ellos/ellas/Uds.) constarán

Futuro compuesto
(yo) habré constado
(tu) habrás constado
(el/ella/Ud.) habrá constado
(nosotros) habremos constado
(vosotros) habréis constado
(ellos/ellas/Uds.) habrán constado

Condicional simple
(yo) constaría
(tu) constarías
(el/ella/Ud.) constaría
(nosotros) constaríamos
(vosotros) constaríais
(ellos/ellas/Uds.) constarían

Condicional compuesto
(yo) habría constado
(tu) habrías constado
(el/ella/Ud.) habría constado
(nosotros) habríamos constado
(vosotros) habríais constado
(ellos/ellas/Uds.) habrían constado

SUBJUNTIVO
Presente
(yo) conste
(tu) constes
(el/ella/Ud.) conste
(nosotros) constemos
(vosotros) constéis
(ellos/ellas/Uds.) consten

Pretérito perfecto compuesto
(yo) haya constado
(tu) hayas constado
(el/ella/Ud.) haya constado
(nosotros) hayamos constado
(vosotros) hayáis constado
(ellos/ellas/Uds.) hayan constado

Pretérito imperfecto I
(yo) constara
(tu) constaras
(el/ella/Ud.) constara
(nosotros) constáramos
(vosotros) constarais
(ellos/ellas/Uds.) constaran

Pretérito imperfecto II
(yo) constase
(tu) constases
(el/ella/Ud.) constase
(nosotros) constásemos
(vosotros) constaseis
(ellos/ellas/Uds.) constasen

Pretérito pluscuamperfecto
(yo) hubiera constado
(tu) hubieras constado
(el/ella/Ud.) hubiera constado
(nosotros) hubiéramos constado
(vosotros) hubierais constado
(ellos/ellas/Uds.) hubieran constado

Futuro simple
(yo) constare
(tu) constares
(el/ella/Ud.) constare
(nosotros) constáremos
(vosotros) constareis
(ellos/ellas/Uds.) constaren

Futuro compuesto
(yo) hubiere constado
(tu) hubieres constado
(el/ella/Ud.) hubiere constado
(nosotros) hubiéremos constado
(vosotros) hubiereis constado
(ellos/ellas/Uds.) hubieren constado

IMPERATIVO
Presente


conste (el/ella/Ud.)
constemos (nosotros)
constad (vosotros)
consten (ellos/ellas/Uds.)

Et pot interessar