sospecha (Traducció Castellà-Valencià)

sospecha f. 1. sospita.
2. tener la sospecha tindre quimera.

Tercera persona singular Presente Indicativo del verb sospechar (Verb Castellà)

FORMAS IMPERSONALES
Infinitivo
sospechar






Participio
sospechado
sospechada
sospechados
sospechadas



Gerundio
sospechando






INDICATIVO
Presente
(yo) sospecho
(tu) sospechas
(el/ella/Ud.) sospecha
(nosotros) sospechamos
(vosotros) sospecháis
(ellos/ellas/Uds.) sospechan

Pretérito perfecto simple
(yo) sospeché
(tu) sospechaste
(el/ella/Ud.) sospechó
(nosotros) sospechamos
(vosotros) sospechasteis
(ellos/ellas/Uds.) sospecharon

Pretérito perfecto compuesto
(yo) he sospechado
(tu) has sospechado
(el/ella/Ud.) ha sospechado
(nosotros) hemos sospechado
(vosotros) habéis sospechado
(ellos/ellas/Uds.) han sospechado

Pretérito imperfecto
(yo) sospechaba
(tu) sospechabas
(el/ella/Ud.) sospechaba
(nosotros) sospechábamos
(vosotros) sospechabais
(ellos/ellas/Uds.) sospechaban

Pretérito pluscuamperfecto
(yo) había sospechado
(tu) habías sospechado
(el/ella/Ud.) había sospechado
(nosotros) habíamos sospechado
(vosotros) habíais sospechado
(ellos/ellas/Uds.) habían sospechado

Pretérito anterior
(yo) hube sospechado
(tu) hubiste sospechado
(el/ella/Ud.) hubo sospechado
(nosotros) hubimos sospechado
(vosotros) hubisteis sospechado
(ellos/ellas/Uds.) hubieron sospechado

Futuro simple
(yo) sospecharé
(tu) sospecharás
(el/ella/Ud.) sospechará
(nosotros) sospecharemos
(vosotros) sospecharéis
(ellos/ellas/Uds.) sospecharán

Futuro compuesto
(yo) habré sospechado
(tu) habrás sospechado
(el/ella/Ud.) habrá sospechado
(nosotros) habremos sospechado
(vosotros) habréis sospechado
(ellos/ellas/Uds.) habrán sospechado

Condicional simple
(yo) sospecharía
(tu) sospecharías
(el/ella/Ud.) sospecharía
(nosotros) sospecharíamos
(vosotros) sospecharíais
(ellos/ellas/Uds.) sospecharían

Condicional compuesto
(yo) habría sospechado
(tu) habrías sospechado
(el/ella/Ud.) habría sospechado
(nosotros) habríamos sospechado
(vosotros) habríais sospechado
(ellos/ellas/Uds.) habrían sospechado

SUBJUNTIVO
Presente
(yo) sospeche
(tu) sospeches
(el/ella/Ud.) sospeche
(nosotros) sospechemos
(vosotros) sospechéis
(ellos/ellas/Uds.) sospechen

Pretérito perfecto compuesto
(yo) haya sospechado
(tu) hayas sospechado
(el/ella/Ud.) haya sospechado
(nosotros) hayamos sospechado
(vosotros) hayáis sospechado
(ellos/ellas/Uds.) hayan sospechado

Pretérito imperfecto I
(yo) sospechara
(tu) sospecharas
(el/ella/Ud.) sospechara
(nosotros) sospecháramos
(vosotros) sospecharais
(ellos/ellas/Uds.) sospecharan

Pretérito imperfecto II
(yo) sospechase
(tu) sospechases
(el/ella/Ud.) sospechase
(nosotros) sospechásemos
(vosotros) sospechaseis
(ellos/ellas/Uds.) sospechasen

Pretérito pluscuamperfecto
(yo) hubiera sospechado
(tu) hubieras sospechado
(el/ella/Ud.) hubiera sospechado
(nosotros) hubiéramos sospechado
(vosotros) hubierais sospechado
(ellos/ellas/Uds.) hubieran sospechado

Futuro simple
(yo) sospechare
(tu) sospechares
(el/ella/Ud.) sospechare
(nosotros) sospecháremos
(vosotros) sospechareis
(ellos/ellas/Uds.) sospecharen

Futuro compuesto
(yo) hubiere sospechado
(tu) hubieres sospechado
(el/ella/Ud.) hubiere sospechado
(nosotros) hubiéremos sospechado
(vosotros) hubiereis sospechado
(ellos/ellas/Uds.) hubieren sospechado

IMPERATIVO
Presente


sospeche (el/ella/Ud.)
sospechemos (nosotros)
sospechad (vosotros)
sospechen (ellos/ellas/Uds.)

Et pot interessar