fisgonear (Traducció Castellà-Valencià)

fisgonear v. intr. dotorejar ( v. tr. i intr. ), tafanejar ( v. tr. i intr. ).

Primera persona singular Infinitivo Formas Impersonales del verb fisgonear (Verb Castellà)

FORMAS IMPERSONALES
Infinitivo
fisgonear






Participio
fisgoneado
fisgoneada
fisgoneados
fisgoneadas



Gerundio
fisgoneando






INDICATIVO
Presente
(yo) fisgoneo
(tu) fisgoneas
(el/ella/Ud.) fisgonea
(nosotros) fisgoneamos
(vosotros) fisgoneáis
(ellos/ellas/Uds.) fisgonean

Pretérito perfecto simple
(yo) fisgoneé
(tu) fisgoneaste
(el/ella/Ud.) fisgoneó
(nosotros) fisgoneamos
(vosotros) fisgoneasteis
(ellos/ellas/Uds.) fisgonearon

Pretérito perfecto compuesto
(yo) he fisgoneado
(tu) has fisgoneado
(el/ella/Ud.) ha fisgoneado
(nosotros) hemos fisgoneado
(vosotros) habéis fisgoneado
(ellos/ellas/Uds.) han fisgoneado

Pretérito imperfecto
(yo) fisgoneaba
(tu) fisgoneabas
(el/ella/Ud.) fisgoneaba
(nosotros) fisgoneábamos
(vosotros) fisgoneabais
(ellos/ellas/Uds.) fisgoneaban

Pretérito pluscuamperfecto
(yo) había fisgoneado
(tu) habías fisgoneado
(el/ella/Ud.) había fisgoneado
(nosotros) habíamos fisgoneado
(vosotros) habíais fisgoneado
(ellos/ellas/Uds.) habían fisgoneado

Pretérito anterior
(yo) hube fisgoneado
(tu) hubiste fisgoneado
(el/ella/Ud.) hubo fisgoneado
(nosotros) hubimos fisgoneado
(vosotros) hubisteis fisgoneado
(ellos/ellas/Uds.) hubieron fisgoneado

Futuro simple
(yo) fisgonearé
(tu) fisgonearás
(el/ella/Ud.) fisgoneará
(nosotros) fisgonearemos
(vosotros) fisgonearéis
(ellos/ellas/Uds.) fisgonearán

Futuro compuesto
(yo) habré fisgoneado
(tu) habrás fisgoneado
(el/ella/Ud.) habrá fisgoneado
(nosotros) habremos fisgoneado
(vosotros) habréis fisgoneado
(ellos/ellas/Uds.) habrán fisgoneado

Condicional simple
(yo) fisgonearía
(tu) fisgonearías
(el/ella/Ud.) fisgonearía
(nosotros) fisgonearíamos
(vosotros) fisgonearíais
(ellos/ellas/Uds.) fisgonearían

Condicional compuesto
(yo) habría fisgoneado
(tu) habrías fisgoneado
(el/ella/Ud.) habría fisgoneado
(nosotros) habríamos fisgoneado
(vosotros) habríais fisgoneado
(ellos/ellas/Uds.) habrían fisgoneado

SUBJUNTIVO
Presente
(yo) fisgonee
(tu) fisgonees
(el/ella/Ud.) fisgonee
(nosotros) fisgoneemos
(vosotros) fisgoneéis
(ellos/ellas/Uds.) fisgoneen

Pretérito perfecto compuesto
(yo) haya fisgoneado
(tu) hayas fisgoneado
(el/ella/Ud.) haya fisgoneado
(nosotros) hayamos fisgoneado
(vosotros) hayáis fisgoneado
(ellos/ellas/Uds.) hayan fisgoneado

Pretérito imperfecto I
(yo) fisgoneara
(tu) fisgonearas
(el/ella/Ud.) fisgoneara
(nosotros) fisgoneáramos
(vosotros) fisgonearais
(ellos/ellas/Uds.) fisgonearan

Pretérito imperfecto II
(yo) fisgonease
(tu) fisgoneases
(el/ella/Ud.) fisgonease
(nosotros) fisgoneásemos
(vosotros) fisgoneaseis
(ellos/ellas/Uds.) fisgoneasen

Pretérito pluscuamperfecto
(yo) hubiera fisgoneado
(tu) hubieras fisgoneado
(el/ella/Ud.) hubiera fisgoneado
(nosotros) hubiéramos fisgoneado
(vosotros) hubierais fisgoneado
(ellos/ellas/Uds.) hubieran fisgoneado

Futuro simple
(yo) fisgoneare
(tu) fisgoneares
(el/ella/Ud.) fisgoneare
(nosotros) fisgoneáremos
(vosotros) fisgoneareis
(ellos/ellas/Uds.) fisgonearen

Futuro compuesto
(yo) hubiere fisgoneado
(tu) hubieres fisgoneado
(el/ella/Ud.) hubiere fisgoneado
(nosotros) hubiéremos fisgoneado
(vosotros) hubiereis fisgoneado
(ellos/ellas/Uds.) hubieren fisgoneado

IMPERATIVO
Presente


fisgonee (el/ella/Ud.)
fisgoneemos (nosotros)
fisgonead (vosotros)
fisgoneen (ellos/ellas/Uds.)

Et pot interessar