desentonado (Traducció Castellà-Valencià)

desentonado -da adj. desentonat -ada.

Primera persona singular Participio Formas Impersonales del verb desentonar (Verb Castellà)

FORMAS IMPERSONALES
Infinitivo
desentonar






Participio
desentonado
desentonada
desentonados
desentonadas



Gerundio
desentonando






INDICATIVO
Presente
(yo) desentono
(tu) desentonas
(el/ella/Ud.) desentona
(nosotros) desentonamos
(vosotros) desentonáis
(ellos/ellas/Uds.) desentonan

Pretérito perfecto simple
(yo) desentoné
(tu) desentonaste
(el/ella/Ud.) desentonó
(nosotros) desentonamos
(vosotros) desentonasteis
(ellos/ellas/Uds.) desentonaron

Pretérito perfecto compuesto
(yo) he desentonado
(tu) has desentonado
(el/ella/Ud.) ha desentonado
(nosotros) hemos desentonado
(vosotros) habéis desentonado
(ellos/ellas/Uds.) han desentonado

Pretérito imperfecto
(yo) desentonaba
(tu) desentonabas
(el/ella/Ud.) desentonaba
(nosotros) desentonábamos
(vosotros) desentonabais
(ellos/ellas/Uds.) desentonaban

Pretérito pluscuamperfecto
(yo) había desentonado
(tu) habías desentonado
(el/ella/Ud.) había desentonado
(nosotros) habíamos desentonado
(vosotros) habíais desentonado
(ellos/ellas/Uds.) habían desentonado

Pretérito anterior
(yo) hube desentonado
(tu) hubiste desentonado
(el/ella/Ud.) hubo desentonado
(nosotros) hubimos desentonado
(vosotros) hubisteis desentonado
(ellos/ellas/Uds.) hubieron desentonado

Futuro simple
(yo) desentonaré
(tu) desentonarás
(el/ella/Ud.) desentonará
(nosotros) desentonaremos
(vosotros) desentonaréis
(ellos/ellas/Uds.) desentonarán

Futuro compuesto
(yo) habré desentonado
(tu) habrás desentonado
(el/ella/Ud.) habrá desentonado
(nosotros) habremos desentonado
(vosotros) habréis desentonado
(ellos/ellas/Uds.) habrán desentonado

Condicional simple
(yo) desentonaría
(tu) desentonarías
(el/ella/Ud.) desentonaría
(nosotros) desentonaríamos
(vosotros) desentonaríais
(ellos/ellas/Uds.) desentonarían

Condicional compuesto
(yo) habría desentonado
(tu) habrías desentonado
(el/ella/Ud.) habría desentonado
(nosotros) habríamos desentonado
(vosotros) habríais desentonado
(ellos/ellas/Uds.) habrían desentonado

SUBJUNTIVO
Presente
(yo) desentone
(tu) desentones
(el/ella/Ud.) desentone
(nosotros) desentonemos
(vosotros) desentonéis
(ellos/ellas/Uds.) desentonen

Pretérito perfecto compuesto
(yo) haya desentonado
(tu) hayas desentonado
(el/ella/Ud.) haya desentonado
(nosotros) hayamos desentonado
(vosotros) hayáis desentonado
(ellos/ellas/Uds.) hayan desentonado

Pretérito imperfecto I
(yo) desentonara
(tu) desentonaras
(el/ella/Ud.) desentonara
(nosotros) desentonáramos
(vosotros) desentonarais
(ellos/ellas/Uds.) desentonaran

Pretérito imperfecto II
(yo) desentonase
(tu) desentonases
(el/ella/Ud.) desentonase
(nosotros) desentonásemos
(vosotros) desentonaseis
(ellos/ellas/Uds.) desentonasen

Pretérito pluscuamperfecto
(yo) hubiera desentonado
(tu) hubieras desentonado
(el/ella/Ud.) hubiera desentonado
(nosotros) hubiéramos desentonado
(vosotros) hubierais desentonado
(ellos/ellas/Uds.) hubieran desentonado

Futuro simple
(yo) desentonare
(tu) desentonares
(el/ella/Ud.) desentonare
(nosotros) desentonáremos
(vosotros) desentonareis
(ellos/ellas/Uds.) desentonaren

Futuro compuesto
(yo) hubiere desentonado
(tu) hubieres desentonado
(el/ella/Ud.) hubiere desentonado
(nosotros) hubiéremos desentonado
(vosotros) hubiereis desentonado
(ellos/ellas/Uds.) hubieren desentonado

IMPERATIVO
Presente


desentone (el/ella/Ud.)
desentonemos (nosotros)
desentonad (vosotros)
desentonen (ellos/ellas/Uds.)

Et pot interessar