contento (Traducció Castellà-Valencià)

contento -ta 1. adj. [ alegre // satisfecho ] content -a. Estoy muy contento de verte. ® Estic molt content de vore't.
2. m. [ satisfacció ] alegria ( f. ), satisfacció ( f. ), contentació ( f. ). No podía disimular el contento que sentía ® No podia dissimular l'alegria que sentia.
3. darse por contento donar-se per satisfet.
4. no caber de contento no cabre a la pell de goig; no cabre a la pell de goig (o d'alegria , o de satisfacció ); engreixar-se de content.

Primera persona singular Presente Indicativo del verb contentar (Verb Castellà)

FORMAS IMPERSONALES
Infinitivo
contentar






Participio
contentado
contentada
contentados
contentadas



Gerundio
contentando






INDICATIVO
Presente
(yo) contento
(tu) contentas
(el/ella/Ud.) contenta
(nosotros) contentamos
(vosotros) contentáis
(ellos/ellas/Uds.) contentan

Pretérito perfecto simple
(yo) contenté
(tu) contentaste
(el/ella/Ud.) contentó
(nosotros) contentamos
(vosotros) contentasteis
(ellos/ellas/Uds.) contentaron

Pretérito perfecto compuesto
(yo) he contentado
(tu) has contentado
(el/ella/Ud.) ha contentado
(nosotros) hemos contentado
(vosotros) habéis contentado
(ellos/ellas/Uds.) han contentado

Pretérito imperfecto
(yo) contentaba
(tu) contentabas
(el/ella/Ud.) contentaba
(nosotros) contentábamos
(vosotros) contentabais
(ellos/ellas/Uds.) contentaban

Pretérito pluscuamperfecto
(yo) había contentado
(tu) habías contentado
(el/ella/Ud.) había contentado
(nosotros) habíamos contentado
(vosotros) habíais contentado
(ellos/ellas/Uds.) habían contentado

Pretérito anterior
(yo) hube contentado
(tu) hubiste contentado
(el/ella/Ud.) hubo contentado
(nosotros) hubimos contentado
(vosotros) hubisteis contentado
(ellos/ellas/Uds.) hubieron contentado

Futuro simple
(yo) contentaré
(tu) contentarás
(el/ella/Ud.) contentará
(nosotros) contentaremos
(vosotros) contentaréis
(ellos/ellas/Uds.) contentarán

Futuro compuesto
(yo) habré contentado
(tu) habrás contentado
(el/ella/Ud.) habrá contentado
(nosotros) habremos contentado
(vosotros) habréis contentado
(ellos/ellas/Uds.) habrán contentado

Condicional simple
(yo) contentaría
(tu) contentarías
(el/ella/Ud.) contentaría
(nosotros) contentaríamos
(vosotros) contentaríais
(ellos/ellas/Uds.) contentarían

Condicional compuesto
(yo) habría contentado
(tu) habrías contentado
(el/ella/Ud.) habría contentado
(nosotros) habríamos contentado
(vosotros) habríais contentado
(ellos/ellas/Uds.) habrían contentado

SUBJUNTIVO
Presente
(yo) contente
(tu) contentes
(el/ella/Ud.) contente
(nosotros) contentemos
(vosotros) contentéis
(ellos/ellas/Uds.) contenten

Pretérito perfecto compuesto
(yo) haya contentado
(tu) hayas contentado
(el/ella/Ud.) haya contentado
(nosotros) hayamos contentado
(vosotros) hayáis contentado
(ellos/ellas/Uds.) hayan contentado

Pretérito imperfecto I
(yo) contentara
(tu) contentaras
(el/ella/Ud.) contentara
(nosotros) contentáramos
(vosotros) contentarais
(ellos/ellas/Uds.) contentaran

Pretérito imperfecto II
(yo) contentase
(tu) contentases
(el/ella/Ud.) contentase
(nosotros) contentásemos
(vosotros) contentaseis
(ellos/ellas/Uds.) contentasen

Pretérito pluscuamperfecto
(yo) hubiera contentado
(tu) hubieras contentado
(el/ella/Ud.) hubiera contentado
(nosotros) hubiéramos contentado
(vosotros) hubierais contentado
(ellos/ellas/Uds.) hubieran contentado

Futuro simple
(yo) contentare
(tu) contentares
(el/ella/Ud.) contentare
(nosotros) contentáremos
(vosotros) contentareis
(ellos/ellas/Uds.) contentaren

Futuro compuesto
(yo) hubiere contentado
(tu) hubieres contentado
(el/ella/Ud.) hubiere contentado
(nosotros) hubiéremos contentado
(vosotros) hubiereis contentado
(ellos/ellas/Uds.) hubieren contentado

IMPERATIVO
Presente


contente (el/ella/Ud.)
contentemos (nosotros)
contentad (vosotros)
contenten (ellos/ellas/Uds.)

Et pot interessar