alterno (Traducció Castellà-Valencià)

alterno -na adj. altern -a.

Primera persona singular Presente Indicativo del verb alternar (Verb Castellà)

FORMAS IMPERSONALES
Infinitivo
alternar






Participio
alternado
alternada
alternados
alternadas



Gerundio
alternando






INDICATIVO
Presente
(yo) alterno
(tu) alternas
(el/ella/Ud.) alterna
(nosotros) alternamos
(vosotros) alternáis
(ellos/ellas/Uds.) alternan

Pretérito perfecto simple
(yo) alterné
(tu) alternaste
(el/ella/Ud.) alternó
(nosotros) alternamos
(vosotros) alternasteis
(ellos/ellas/Uds.) alternaron

Pretérito perfecto compuesto
(yo) he alternado
(tu) has alternado
(el/ella/Ud.) ha alternado
(nosotros) hemos alternado
(vosotros) habéis alternado
(ellos/ellas/Uds.) han alternado

Pretérito imperfecto
(yo) alternaba
(tu) alternabas
(el/ella/Ud.) alternaba
(nosotros) alternábamos
(vosotros) alternabais
(ellos/ellas/Uds.) alternaban

Pretérito pluscuamperfecto
(yo) había alternado
(tu) habías alternado
(el/ella/Ud.) había alternado
(nosotros) habíamos alternado
(vosotros) habíais alternado
(ellos/ellas/Uds.) habían alternado

Pretérito anterior
(yo) hube alternado
(tu) hubiste alternado
(el/ella/Ud.) hubo alternado
(nosotros) hubimos alternado
(vosotros) hubisteis alternado
(ellos/ellas/Uds.) hubieron alternado

Futuro simple
(yo) alternaré
(tu) alternarás
(el/ella/Ud.) alternará
(nosotros) alternaremos
(vosotros) alternaréis
(ellos/ellas/Uds.) alternarán

Futuro compuesto
(yo) habré alternado
(tu) habrás alternado
(el/ella/Ud.) habrá alternado
(nosotros) habremos alternado
(vosotros) habréis alternado
(ellos/ellas/Uds.) habrán alternado

Condicional simple
(yo) alternaría
(tu) alternarías
(el/ella/Ud.) alternaría
(nosotros) alternaríamos
(vosotros) alternaríais
(ellos/ellas/Uds.) alternarían

Condicional compuesto
(yo) habría alternado
(tu) habrías alternado
(el/ella/Ud.) habría alternado
(nosotros) habríamos alternado
(vosotros) habríais alternado
(ellos/ellas/Uds.) habrían alternado

SUBJUNTIVO
Presente
(yo) alterne
(tu) alternes
(el/ella/Ud.) alterne
(nosotros) alternemos
(vosotros) alternéis
(ellos/ellas/Uds.) alternen

Pretérito perfecto compuesto
(yo) haya alternado
(tu) hayas alternado
(el/ella/Ud.) haya alternado
(nosotros) hayamos alternado
(vosotros) hayáis alternado
(ellos/ellas/Uds.) hayan alternado

Pretérito imperfecto I
(yo) alternara
(tu) alternaras
(el/ella/Ud.) alternara
(nosotros) alternáramos
(vosotros) alternarais
(ellos/ellas/Uds.) alternaran

Pretérito imperfecto II
(yo) alternase
(tu) alternases
(el/ella/Ud.) alternase
(nosotros) alternásemos
(vosotros) alternaseis
(ellos/ellas/Uds.) alternasen

Pretérito pluscuamperfecto
(yo) hubiera alternado
(tu) hubieras alternado
(el/ella/Ud.) hubiera alternado
(nosotros) hubiéramos alternado
(vosotros) hubierais alternado
(ellos/ellas/Uds.) hubieran alternado

Futuro simple
(yo) alternare
(tu) alternares
(el/ella/Ud.) alternare
(nosotros) alternáremos
(vosotros) alternareis
(ellos/ellas/Uds.) alternaren

Futuro compuesto
(yo) hubiere alternado
(tu) hubieres alternado
(el/ella/Ud.) hubiere alternado
(nosotros) hubiéremos alternado
(vosotros) hubiereis alternado
(ellos/ellas/Uds.) hubieren alternado

IMPERATIVO
Presente


alterne (el/ella/Ud.)
alternemos (nosotros)
alternad (vosotros)
alternen (ellos/ellas/Uds.)

Et pot interessar