inquietar (Diccionari)

inquietar
1. a. v. tr. Causar inquietud, fer estar inquiet. El seu retard m'inquieta.
b. v. pron. S'inquieta molt pels seus fills.
2. v. tr. No deixar estar tranquil.

inquietar (Traducció Valencià-Castellà)

inquietar v. tr..

inquietar (Traducció Castellà-Valencià)

inquietar v. tr. i pron. amoïnar.

Primera persona singular Infinitiu Formes Impersonals del verb inquietar (Verb Valencià)

FORMES IMPERSONALS
Infinitiu
inquietar






Participi
inquietat
inquietada
inquietats
inquietades



Gerundi
inquietant






INDICATIU
Present
(jo) inquiete
(tu) inquietes
(ell/ella/vosté) inquieta
(nosaltres) inquietem
(vosaltres) inquieteu
(ells/elles/vostés) inquieten

Perfet
(jo) he inquietat
(tu) has inquietat
(ell/ella/vosté) ha inquietat
(nosaltres) hem inquietat
(vosaltres) heu inquietat
(ells/elles/vostés) han inquietat

Passat simple
(jo) inquietí
(tu) inquietares
(ell/ella/vosté) inquietà
(nosaltres) inquietàrem
(vosaltres) inquietàreu
(ells/elles/vostés) inquietaren

Passat perifràstic
(jo) vaig inquietar
(tu) vas (o vares) inquietar
(ell/ella/vosté) va inquietar
(nosaltres) vam (o vàrem) inquietar
(vosaltres) vau (o vàreu) inquietar
(ells/elles/vostés) van (o vàren) inquietar

Imperfet
(jo) inquietava
(tu) inquietaves
(ell/ella/vosté) inquietava
(nosaltres) inquietàvem
(vosaltres) inquietàveu
(ells/elles/vostés) inquietaven

Plusquamperfet
(jo) havia inquietat
(tu) havies inquietat
(ell/ella/vosté) havia inquietat
(nosaltres) havíem inquietat
(vosaltres) havíeu inquietat
(ells/elles/vostés) havien inquietat

Passat anterior
(jo) haguí inquietat
(tu) hagueres inquietat
(ell/ella/vosté) hagué inquietat
(nosaltres) haguérem inquietat
(vosaltres) haguéreu inquietat
(ells/elles/vostés) hagueren inquietat

Futur
(jo) inquietaré
(tu) inquietaràs
(ell/ella/vosté) inquietarà
(nosaltres) inquietarem
(vosaltres) inquietareu
(ells/elles/vostés) inquietaran

Futur perfet
(jo) hauré inquietat
(tu) hauràs inquietat
(ell/ella/vosté) haurà inquietat
(nosaltres) haurem inquietat
(vosaltres) haureu inquietat
(ells/elles/vostés) hauran inquietat

Condicional
(jo) inquietaria
(tu) inquietaries
(ell/ella/vosté) inquietaria
(nosaltres) inquietaríem
(vosaltres) inquietaríeu
(ells/elles/vostés) inquietarien

Condicional perfet
(jo) hauria inquietat
(tu) hauries inquietat
(ell/ella/vosté) hauria inquietat
(nosaltres) hauríem inquietat
(vosaltres) hauríeu inquietat
(ells/elles/vostés) haurien inquietat

SUBJUNTIU
Present
(jo) inquiete
(tu) inquietes
(ell/ella/vosté) inquiete
(nosaltres) inquietem
(vosaltres) inquieteu
(ells/elles/vostés) inquieten

Perfet
(jo) haja inquietat
(tu) hages inquietat
(ell/ella/vosté) haja inquietat
(nosaltres) hàgem inquietat
(vosaltres) hàgeu inquietat
(ells/elles/vostés) hagen inquietat

Imperfet
(jo) inquietara
(tu) inquietares
(ell/ella/vosté) inquietara
(nosaltres) inquietàrem
(vosaltres) inquietàreu
(ells/elles/vostés) inquietaren

Plusquamperfet
(jo) haguera inquietat
(tu) hagueres inquietat
(ell/ella/vosté) haguera inquietat
(nosaltres) haguérem inquietat
(vosaltres) haguéreu inquietat
(ells/elles/vostés) hagueren inquietat

IMPERATIU
Present

inquieta (tu)
inquiete (ell/ella/vosté)
inquietem (nosaltres)
inquieteu (vosaltres)
inquieten (ells/elles/vostés)

Primera persona singular Infinitivo Formas Impersonales del verb inquietar (Verb Castellà)

FORMAS IMPERSONALES
Infinitivo
inquietar






Participio
inquietado
inquietada
inquietados
inquietadas



Gerundio
inquietando






INDICATIVO
Presente
(yo) inquieto
(tu) inquietas
(el/ella/Ud.) inquieta
(nosotros) inquietamos
(vosotros) inquietáis
(ellos/ellas/Uds.) inquietan

Pretérito perfecto simple
(yo) inquieté
(tu) inquietaste
(el/ella/Ud.) inquietó
(nosotros) inquietamos
(vosotros) inquietasteis
(ellos/ellas/Uds.) inquietaron

Pretérito perfecto compuesto
(yo) he inquietado
(tu) has inquietado
(el/ella/Ud.) ha inquietado
(nosotros) hemos inquietado
(vosotros) habéis inquietado
(ellos/ellas/Uds.) han inquietado

Pretérito imperfecto
(yo) inquietaba
(tu) inquietabas
(el/ella/Ud.) inquietaba
(nosotros) inquietábamos
(vosotros) inquietabais
(ellos/ellas/Uds.) inquietaban

Pretérito pluscuamperfecto
(yo) había inquietado
(tu) habías inquietado
(el/ella/Ud.) había inquietado
(nosotros) habíamos inquietado
(vosotros) habíais inquietado
(ellos/ellas/Uds.) habían inquietado

Pretérito anterior
(yo) hube inquietado
(tu) hubiste inquietado
(el/ella/Ud.) hubo inquietado
(nosotros) hubimos inquietado
(vosotros) hubisteis inquietado
(ellos/ellas/Uds.) hubieron inquietado

Futuro simple
(yo) inquietaré
(tu) inquietarás
(el/ella/Ud.) inquietará
(nosotros) inquietaremos
(vosotros) inquietaréis
(ellos/ellas/Uds.) inquietarán

Futuro compuesto
(yo) habré inquietado
(tu) habrás inquietado
(el/ella/Ud.) habrá inquietado
(nosotros) habremos inquietado
(vosotros) habréis inquietado
(ellos/ellas/Uds.) habrán inquietado

Condicional simple
(yo) inquietaría
(tu) inquietarías
(el/ella/Ud.) inquietaría
(nosotros) inquietaríamos
(vosotros) inquietaríais
(ellos/ellas/Uds.) inquietarían

Condicional compuesto
(yo) habría inquietado
(tu) habrías inquietado
(el/ella/Ud.) habría inquietado
(nosotros) habríamos inquietado
(vosotros) habríais inquietado
(ellos/ellas/Uds.) habrían inquietado

SUBJUNTIVO
Presente
(yo) inquiete
(tu) inquietes
(el/ella/Ud.) inquiete
(nosotros) inquietemos
(vosotros) inquietéis
(ellos/ellas/Uds.) inquieten

Pretérito perfecto compuesto
(yo) haya inquietado
(tu) hayas inquietado
(el/ella/Ud.) haya inquietado
(nosotros) hayamos inquietado
(vosotros) hayáis inquietado
(ellos/ellas/Uds.) hayan inquietado

Pretérito imperfecto I
(yo) inquietara
(tu) inquietaras
(el/ella/Ud.) inquietara
(nosotros) inquietáramos
(vosotros) inquietarais
(ellos/ellas/Uds.) inquietaran

Pretérito imperfecto II
(yo) inquietase
(tu) inquietases
(el/ella/Ud.) inquietase
(nosotros) inquietásemos
(vosotros) inquietaseis
(ellos/ellas/Uds.) inquietasen

Pretérito pluscuamperfecto
(yo) hubiera inquietado
(tu) hubieras inquietado
(el/ella/Ud.) hubiera inquietado
(nosotros) hubiéramos inquietado
(vosotros) hubierais inquietado
(ellos/ellas/Uds.) hubieran inquietado

Futuro simple
(yo) inquietare
(tu) inquietares
(el/ella/Ud.) inquietare
(nosotros) inquietáremos
(vosotros) inquietareis
(ellos/ellas/Uds.) inquietaren

Futuro compuesto
(yo) hubiere inquietado
(tu) hubieres inquietado
(el/ella/Ud.) hubiere inquietado
(nosotros) hubiéremos inquietado
(vosotros) hubiereis inquietado
(ellos/ellas/Uds.) hubieren inquietado

IMPERATIVO
Presente


inquiete (el/ella/Ud.)
inquietemos (nosotros)
inquietad (vosotros)
inquieten (ellos/ellas/Uds.)

Et pot interessar