finiquito (Traducció Castellà-Valencià)

finiquito m. 1. [ acción de finiquitar ] liquidació ( f. ). Hicieron el finiquito de la cuenta bancaria. ® Van fer la liquidació del compte bancari.
2. [ document ] quitança ( f. ). Le firmó el finiquito sin poner problemas. ® Li va firmar la quitança sense posar problemes.

Primera persona singular Presente Indicativo del verb finiquitar (Verb Castellà)

FORMAS IMPERSONALES
Infinitivo
finiquitar






Participio
finiquitado
finiquitada
finiquitados
finiquitadas



Gerundio
finiquitando






INDICATIVO
Presente
(yo) finiquito
(tu) finiquitas
(el/ella/Ud.) finiquita
(nosotros) finiquitamos
(vosotros) finiquitáis
(ellos/ellas/Uds.) finiquitan

Pretérito perfecto simple
(yo) finiquité
(tu) finiquitaste
(el/ella/Ud.) finiquitó
(nosotros) finiquitamos
(vosotros) finiquitasteis
(ellos/ellas/Uds.) finiquitaron

Pretérito perfecto compuesto
(yo) he finiquitado
(tu) has finiquitado
(el/ella/Ud.) ha finiquitado
(nosotros) hemos finiquitado
(vosotros) habéis finiquitado
(ellos/ellas/Uds.) han finiquitado

Pretérito imperfecto
(yo) finiquitaba
(tu) finiquitabas
(el/ella/Ud.) finiquitaba
(nosotros) finiquitábamos
(vosotros) finiquitabais
(ellos/ellas/Uds.) finiquitaban

Pretérito pluscuamperfecto
(yo) había finiquitado
(tu) habías finiquitado
(el/ella/Ud.) había finiquitado
(nosotros) habíamos finiquitado
(vosotros) habíais finiquitado
(ellos/ellas/Uds.) habían finiquitado

Pretérito anterior
(yo) hube finiquitado
(tu) hubiste finiquitado
(el/ella/Ud.) hubo finiquitado
(nosotros) hubimos finiquitado
(vosotros) hubisteis finiquitado
(ellos/ellas/Uds.) hubieron finiquitado

Futuro simple
(yo) finiquitaré
(tu) finiquitarás
(el/ella/Ud.) finiquitará
(nosotros) finiquitaremos
(vosotros) finiquitaréis
(ellos/ellas/Uds.) finiquitarán

Futuro compuesto
(yo) habré finiquitado
(tu) habrás finiquitado
(el/ella/Ud.) habrá finiquitado
(nosotros) habremos finiquitado
(vosotros) habréis finiquitado
(ellos/ellas/Uds.) habrán finiquitado

Condicional simple
(yo) finiquitaría
(tu) finiquitarías
(el/ella/Ud.) finiquitaría
(nosotros) finiquitaríamos
(vosotros) finiquitaríais
(ellos/ellas/Uds.) finiquitarían

Condicional compuesto
(yo) habría finiquitado
(tu) habrías finiquitado
(el/ella/Ud.) habría finiquitado
(nosotros) habríamos finiquitado
(vosotros) habríais finiquitado
(ellos/ellas/Uds.) habrían finiquitado

SUBJUNTIVO
Presente
(yo) finiquite
(tu) finiquites
(el/ella/Ud.) finiquite
(nosotros) finiquitemos
(vosotros) finiquitéis
(ellos/ellas/Uds.) finiquiten

Pretérito perfecto compuesto
(yo) haya finiquitado
(tu) hayas finiquitado
(el/ella/Ud.) haya finiquitado
(nosotros) hayamos finiquitado
(vosotros) hayáis finiquitado
(ellos/ellas/Uds.) hayan finiquitado

Pretérito imperfecto I
(yo) finiquitara
(tu) finiquitaras
(el/ella/Ud.) finiquitara
(nosotros) finiquitáramos
(vosotros) finiquitarais
(ellos/ellas/Uds.) finiquitaran

Pretérito imperfecto II
(yo) finiquitase
(tu) finiquitases
(el/ella/Ud.) finiquitase
(nosotros) finiquitásemos
(vosotros) finiquitaseis
(ellos/ellas/Uds.) finiquitasen

Pretérito pluscuamperfecto
(yo) hubiera finiquitado
(tu) hubieras finiquitado
(el/ella/Ud.) hubiera finiquitado
(nosotros) hubiéramos finiquitado
(vosotros) hubierais finiquitado
(ellos/ellas/Uds.) hubieran finiquitado

Futuro simple
(yo) finiquitare
(tu) finiquitares
(el/ella/Ud.) finiquitare
(nosotros) finiquitáremos
(vosotros) finiquitareis
(ellos/ellas/Uds.) finiquitaren

Futuro compuesto
(yo) hubiere finiquitado
(tu) hubieres finiquitado
(el/ella/Ud.) hubiere finiquitado
(nosotros) hubiéremos finiquitado
(vosotros) hubiereis finiquitado
(ellos/ellas/Uds.) hubieren finiquitado

IMPERATIVO
Presente


finiquite (el/ella/Ud.)
finiquitemos (nosotros)
finiquitad (vosotros)
finiquiten (ellos/ellas/Uds.)

Et pot interessar