burilar (Traducció Castellà-Valencià)

burilar v. tr. burinar.

Primera persona singular Infinitivo Formas Impersonales del verb burilar (Verb Castellà)

FORMAS IMPERSONALES
Infinitivo
burilar






Participio
burilado
burilada
burilados
buriladas



Gerundio
burilando






INDICATIVO
Presente
(yo) burilo
(tu) burilas
(el/ella/Ud.) burila
(nosotros) burilamos
(vosotros) buriláis
(ellos/ellas/Uds.) burilan

Pretérito perfecto simple
(yo) burilé
(tu) burilaste
(el/ella/Ud.) buriló
(nosotros) burilamos
(vosotros) burilasteis
(ellos/ellas/Uds.) burilaron

Pretérito perfecto compuesto
(yo) he burilado
(tu) has burilado
(el/ella/Ud.) ha burilado
(nosotros) hemos burilado
(vosotros) habéis burilado
(ellos/ellas/Uds.) han burilado

Pretérito imperfecto
(yo) burilaba
(tu) burilabas
(el/ella/Ud.) burilaba
(nosotros) burilábamos
(vosotros) burilabais
(ellos/ellas/Uds.) burilaban

Pretérito pluscuamperfecto
(yo) había burilado
(tu) habías burilado
(el/ella/Ud.) había burilado
(nosotros) habíamos burilado
(vosotros) habíais burilado
(ellos/ellas/Uds.) habían burilado

Pretérito anterior
(yo) hube burilado
(tu) hubiste burilado
(el/ella/Ud.) hubo burilado
(nosotros) hubimos burilado
(vosotros) hubisteis burilado
(ellos/ellas/Uds.) hubieron burilado

Futuro simple
(yo) burilaré
(tu) burilarás
(el/ella/Ud.) burilará
(nosotros) burilaremos
(vosotros) burilaréis
(ellos/ellas/Uds.) burilarán

Futuro compuesto
(yo) habré burilado
(tu) habrás burilado
(el/ella/Ud.) habrá burilado
(nosotros) habremos burilado
(vosotros) habréis burilado
(ellos/ellas/Uds.) habrán burilado

Condicional simple
(yo) burilaría
(tu) burilarías
(el/ella/Ud.) burilaría
(nosotros) burilaríamos
(vosotros) burilaríais
(ellos/ellas/Uds.) burilarían

Condicional compuesto
(yo) habría burilado
(tu) habrías burilado
(el/ella/Ud.) habría burilado
(nosotros) habríamos burilado
(vosotros) habríais burilado
(ellos/ellas/Uds.) habrían burilado

SUBJUNTIVO
Presente
(yo) burile
(tu) buriles
(el/ella/Ud.) burile
(nosotros) burilemos
(vosotros) buriléis
(ellos/ellas/Uds.) burilen

Pretérito perfecto compuesto
(yo) haya burilado
(tu) hayas burilado
(el/ella/Ud.) haya burilado
(nosotros) hayamos burilado
(vosotros) hayáis burilado
(ellos/ellas/Uds.) hayan burilado

Pretérito imperfecto I
(yo) burilara
(tu) burilaras
(el/ella/Ud.) burilara
(nosotros) buriláramos
(vosotros) burilarais
(ellos/ellas/Uds.) burilaran

Pretérito imperfecto II
(yo) burilase
(tu) burilases
(el/ella/Ud.) burilase
(nosotros) burilásemos
(vosotros) burilaseis
(ellos/ellas/Uds.) burilasen

Pretérito pluscuamperfecto
(yo) hubiera burilado
(tu) hubieras burilado
(el/ella/Ud.) hubiera burilado
(nosotros) hubiéramos burilado
(vosotros) hubierais burilado
(ellos/ellas/Uds.) hubieran burilado

Futuro simple
(yo) burilare
(tu) burilares
(el/ella/Ud.) burilare
(nosotros) buriláremos
(vosotros) burilareis
(ellos/ellas/Uds.) burilaren

Futuro compuesto
(yo) hubiere burilado
(tu) hubieres burilado
(el/ella/Ud.) hubiere burilado
(nosotros) hubiéremos burilado
(vosotros) hubiereis burilado
(ellos/ellas/Uds.) hubieren burilado

IMPERATIVO
Presente


burile (el/ella/Ud.)
burilemos (nosotros)
burilad (vosotros)
burilen (ellos/ellas/Uds.)

Et pot interessar